به نقل از «فرارو»

کشف «ضربان قلب» در یک شراره خورشیدی!

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۲۵۷۴۹

یک گروه بین‌المللی از دانشمندان، الگوی تکرارشونده‌ای را در یک شراره خورشیدی شناسایی کرده‌اند که به «ضربان قلب» شباهت دارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، دانشمندان یک سیگنال مرموز مانند ضربان قلب را از سوی خورشید شناسایی کرده‌اند که هر ۱۰ تا ۲۰ ثانیه تکرار می‌شود. این الگوی عجیب، یک شعله خورشیدی کلاس C را در ۳۱۰۶ مایلی بالای سطح آن نشان داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این پالس‌ها که به عنوان «ضربان‌های شبه دوره‌ای» (QPP) شناخته می‌شوند، مدت‌هاست که یک راز و منبع بحث در میان فیزیکدانان خورشیدی بوده‌اند.

این گروه پژوهشی به سرپرستی «موسسه فناوری نیوجرسی» (NJIT) گفتند که کشف منبع ضربان قلب می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا درک بهتری در مورد چگونگی انتشار طوفان‌های خورشیدی فاجعه‌بار داشته باشند.

«سیجی یو» (Sijie Yu)، اخترشناس موسسه فناوری نیوجرسی گفت: این یک کشف غیرمنتظره است. این الگوی ضربان برای درک چگونگی آزاد شدن انرژی و اتلاف آن در جو خورشید طی بروز انفجار‌های فوق‌العاده قوی در خورشید مهم است.

انفجار‌های رادیویی خورشیدی، پرتاب‌های شدید امواج رادیویی از خورشید هستند که اغلب با شراره‌های خورشیدی مرتبط هستند و مشخص شده است که سیگنال‌هایی با الگو‌های تکرارشونده دارند.

این گروه پژوهشی پس از تجزیه و تحلیل مشاهدات مایکروویو یک شراره خورشیدی در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۷ که توسط تلسکوپ رادیویی موسسه فناوری نیوجرسی به نام «EOVSA» ثبت شد، منبع ضربان قلب را مشخص کردند.

این مشاهدات، یک الگوی سیگنال تکرارشونده را نشان دادند که «یوآنکون کو» (Yuankun Kou)، دانشجوی مقطع دکتری «دانشگاه نانجینگ» (NJU) چین و پژوهشگر ارشد این پروژه، آن را به ضربان قلب تشبیه کرد.

این گروه پژوهشی، یک سیگنال QPP را در جایی شناسایی کردند که بیش از ۱۵ هزار و ۵۳۴ مایل از میان منطقه شعله‌ور هسته در حال فوران امتداد دارد. اینجا محلی است که سیگنال‌های مخالف به یکدیگر نزدیک می‌شوند، در هم می‌شکنند و دوباره به هم متصل می‌شوند و انرژی شدیدی را تولید می‌کنند که شراره خورشیدی را به وجود می‌آورد. این فرآیند، «اتصال مجدد مغناطیسی» (Magnetic reconnection) نام دارد و نخستین بار است که یک QPP در چنین مکانی پیدا می‌شود.

جالب‌تر این است که پژوهشگران، یک ضربان قلب دوم را نیز در شراره خورشیدی کشف کردند. کو گفت: الگو‌های تکرار شونده برای انفجار‌های رادیویی خورشیدی، غیرمعمول نیستند، اما نکته جالب، وجود یک منبع ثانویه است که ما انتظار آن را نداشتیم.

وی افزود: سیگنال‌ها احتمالا از اتصالات مغناطیسی شبه‌تکراری در صفحه جریان شراره خورشیدی می‌آیند. این نخستین بار است که یک سیگنال رادیویی شبه دوره‌ای واقع در منطقه اتصال مجدد شناسایی می‌شود. این تشخیص می‌تواند به ما کمک کند تا مشخص کنیم که کدام یک از این دو منبع باعث ظهور منبع دیگر شده است.

این گروه پژوهشی با استفاده از قابلیت‌های منحصربه‌فرد تصویربرداری مایکروویو EOVSA توانستند طیف انرژی الکترون‌ها را در دو منبع رادیویی طی این رویداد اندازه‌گیری کنند.

«بین چن» (Bin Chen)، دانشیار فیزیک موسسه فناوری نیوجرسی و از پژوهشگران این پروژه گفت: تصویربرداری طیفی EOVSA، تشخیص‌های جدیدی را از نظر مکانی و زمانی در مورد الکترون‌های غیرحرارتی شعله‌ور به ما ارائه داد. ما دریافتیم که توزیع الکترون‌های پرانرژی در منبع اصلی QPP، با منبع ثانویه آن متفاوت است. این یک نشانه قوی مبنی بر این است که دو منبع QPP بسیار مرتبط هستند.

یو گفت که یافته‌های این پژوهش، نور تازه‌ای را بر پدیده‌ای مهم در زمینه فرآیند اتصال مجدد می‌افکند که این رویداد‌های انفجاری را هدایت می‌کند.

وی افزود: ما نهایتا منشأ QPP در شراره‌های خورشیدی را در نتیجه اتصال مجدد دوره‌ای مشخص کردیم. این پژوهش به بررسی مجدد تفاسیر رویداد‌های QPP گزارش‌شده پیشین و تاثیر آن‌ها بر شراره‌های خورشیدی کمک می‌کند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: نجوم شراره خورشیدی گروه پژوهشی شراره خورشیدی اتصال مجدد ضربان قلب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۲۵۷۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد

بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیماها در فضا هستند.

به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون(Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب(RocketLab) سامانه بادبان‌ خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.

«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته»(ACS3) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.

هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.

موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیرهای دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.

بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر(Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیماها در فضا استفاده کرد.

ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی(Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.

سپس کارل ساگان(Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس(IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.

درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.

البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر می‌کند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختارهایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.

به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.

ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره(CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس(NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده می‌کند.

این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.

اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.

گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس»(Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲»(LightSail 2) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا»(The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.

ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.

انتهای پیام